Herinneringsbeelden

De vroege schilderijen van Floor Kahmann hebben een indrukwekkend formaat en
staan als een muur tegenover je. Met brede kwaststreken, verfsporen, nat in nat
geschilderd, zijn deze schilderijen opgeladen met symbolische betekenis.
Hier is een echte schilder aan het werk. Een schilder die weet wat verf is en hoe je
een beeld maakt.

In haar recente werk is dat goed terug te zien, hoewel de formaten wat bescheidener
zijn en de grafische symbolen plaats hebben gemaakt voor meer figuratie.
De voorstelling doemt op uit het oppervlak van door elkaar geveegde verf, of het juist
zeer schraal met een bijna droge kwast geborstelde linnen. De huid van het schilderij
is van groot belang. Zij is immers de drager van het beeld.

Het beeld dient zich aan als een uitsnede van een omgeving. Een fragment soms.
Een beeld dat ijl als een reële herinnering aan het oppervlak van het schilderij zweeft.

Zelfs een monochroom schilderij van haar kan een onmetelijke diepte bevatten.
Alsof je aan zee naar de horizon kijkt en dóór de wolkenlucht en het water heen
een nog oneindiger verte ziet.

Floor spreekt zelf dan ook van herinneringsbeelden.

Het is wonderlijk hoe de beelden van deze prachtige poetische schilderijen, die zeer
particuliere betekenissen van de maker herbergen, zich bij de toeschouwer als een
herinnering in het geheugen nestelen.


Frank Lenferink